Ο μικρός τυμπανιστής..

Ελλείψει έμπνευσης, δημοσιεύω ένα πρόσφατο σκίτσο για το Διονύση Σαββόπουλο..
Και κάποιες σκέψεις..
Η περίπτωση Σαββόπουλου είναι χαρακτηριστική μιας σειράς περιπτώσεων καλλιτεχνών που αλλιώς ξεκίνησαν και αλλού πηγαίνουν..
Το κρασί που μας πρόσφερε ο Νιόνιος στην αρχή της καριέρας του, κρασί δυνατό, αρωματικό και μεθυστικό, στη συνέχεια νερώθηκε και προσφέρεται ως απεριτίφ σε κοσμικές συγκεντρώσεις..
Ο καταγγελτικός του λόγος, που εμπνεύστηκε και ενέπνευσε γενιές κι αγώνες, έγινε συναινετικός κι ανώδυνος για τις καταπιεστικές πολιτικές του σήμερα..
Η κατάντια του συγκεκριμένου και κάποιων άλλων καλλιτεχνών, ή και πολιτικών, της γενιάς του, δεν ξέρω αν πρέπει να μας θλίβει ή να μας πεισμώνει περισσότερο..
Μου θυμίζει την περίπτωση του αρλεκίνου που τόσο γλαφυρά μας περιγράφει ο Γιώργος Σιαμέτης στο μπλοκ του..
Ακούγοντας Σαββόπουλο μου έρχεται πάντα η εξής φαντασίωση:
Βλέπω έναν ασπρόμαυρο Σαββόπουλο του χθες να καταγγέλλει τον "πονηρό πολιτευτή-τραγουδιστή" του σήμερα..
Έγραφε τότε..
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
Ποτέ δε λένε την αλήθεια
Ο κόσμος υποφέρει και πεινά
Κι εσείς τα ίδια παραμύθια.

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
Είναι πολύ ζαχαρωμένα
Ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα
Μα δεν ταιριάζουνε σε μένα...