Με τραγούδια λυπημένα
Ανταμώναμε τα βράδια
Και με χάδια κουρασμένα
Απ' της μέρας τα σημάδια.
Τα τσιγάρα μοιρασμένα
Κι η κιθάρα δανεική
Όνειρα μπογιατισμένα
Σε μια ασπρόμαυρη ζωή.
Τώρα πάψαν τα τραγούδια
Ξέβαψαν τα χρώματα
Δρόμοι και παλιές πλατείες
Άλλαξαν ονόματα.
Μου' χες πει πως όλα αλλάζουν
Τρομαγμένα και βουβά
Κι ότι πιότερο αγαπάμε
Μας πληγώνει πιο βαθιά.
Μου' χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
Μα τα δυο σου μάτια μοιάζουν
Φάροι σ' άγονη γραμμή.
Κι άμα δω κανένα φίλο
Τρέμω μη με θυμηθεί
Πεθαμένες καλησπέρες
Δε γουστάρω να μου πει...
Τρέμω μη με θυμηθεί
Πεθαμένες καλησπέρες
Δε γουστάρω να μου πει...
Μίλτος Πασχαλίδης
7 σχόλια:
Nα σαι καλα για την αποδοχη της προσκλησης :)
Χαζευω τοση ωρα το blog σου, εχεις κανει απιστευτη δουλεια! Τα συγχαρητηρια μου λοιπον!!
Xμμ... επειδη δε φημιζομαι για τις ακουστικες μου προτιμησεις.. αυτο ειναι ενα ποιημα δικο σου ή καποιο μουσικο κομματι???
@Vvampirellaa
Όντως φαίνεται το ότι "δε φημίζεσαι" :-P
@Plakatzhs
Πως σού ρθε αυτό το ποστ?
Αν μπορούσαμε να μπαίνουμε στο μυαλό του καθενός και να ξέρουμε γιατί κάνει ότι κάνει δε θα είχε πλάκα...
Πολύ όμορφη τεχνοτροπία..ωραία εικόνα.
Μας έχει φάει η ευγένεια και οι γεροντίστικες συμβάσεις. Δεν την θέλω την καλησπέρα σου! Άμα γουστάρεις πες την, αν δεν γουστάρεις μην κάνεις τον κόπο!
Τη σκέψη σας,
που ονειροπολεί σε πλαδαρό μυαλό
σαν κοιλαράς λακές σε λιγδιασμένο καναπέ
θα την τρίβω πάνω σ' ένα κομμάτι της καρδιάς μου
ματωμένο
χλευάζοντας ως να χορτάσω, αγροίκος και φαρμακερός.
Δεν έχει η ψυχή μου ούτε μια άσπρη τρίχα
και γεροντίστικη ευγένεια μέσα της δεν υπάρχει!
Με της φωνής τη δύναμη τον κόσμο κεραυνώνοντας
προχωρώ - ωραίος
εικοσιδυό χρονών.
(από το Σύννεφο με παντελόνια
του Μαγιακόφσκι)
Σωστός ο Γιώργος..Κι ας μην τον γνωρίζω.
Επίκαιρο και για τις ζωές μας ..(εν οίκω & εν δήμω)!
επαναλαμβάνω κι εγώ γιατί ανάγκη το χω ..
προχωρώ - ωραίος
εικοσιδύο χρονών.
ΑΝ Ο ΣΚΟΠΟ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑΤΕ. ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΑΤΕ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΜΟΥ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΕ ''ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ ΠΩΣ ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΦΤΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΦΟΡΜΗ.....'' ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΑ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ..ΤΩΡΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΑΓΧΟΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΙΚΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ...ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ!
Δημοσίευση σχολίου