Μ. Πέμπτη..

Τι εικόνες σας έχουν μείνει απ' το Πάσχα;
Η ερώτηση έπεσε τις προάλλες στο τραπέζι, ενώ η παρέα έπαιζε με πάθος "Αγωνία"..
Όλοι άρχισαν να περιγράφουν ευωδιαστά τσουρέκια, λαμπάδες, κόκκινα αυγά και όργια κρεοφαγίας με συνοδεία κλαρίνων..
Απάντησα ότι το Πάσχα με μελαγχολεί αφάνταστα και όλοι με κοίταξαν περίεργα!..
Η αλήθεια είναι πως όσο πίσω κι αν ψάξω στις παιδικές μου μνήμες, μια εικόνα χαρακτηρίζει το Πάσχα..
Η εικόνα ενός γυμνού ανθρώπινου κουφαριού που κρέμεται απ' τον σταυρό, όπως τα σφαχτά απ' το τσιγκέλι του χασάπη..
Τι κι αν μεγάλωσα, τι κι αν δεν πιστεύω πια σε κανέναν θεό, δεν παύει να με συγκινεί και να με θλίβει ακόμα, η εικόνα ενός ανθρώπου που καταδικάζεται, βασανίζεται και δολοφονείται για τις ιδέες του..
2000 χρόνια αργότερα, πολλές χιλιάδες εικόνες προστίθενται..
Ο Μπελογιάννης με το κόκκινο γαρύφαλλο και η νεκρική φωτογραφία του Τσε είναι δύο που μου έρχονται τώρα στο μυαλό. Προσθέστε όσες άλλες θέλετε..
Μέχρι η ανθρώπινη κοινωνία να σταματήσει να δημιουργεί τέτοιου είδους εικόνες..
Καλό Πάσχα..